Kadir Kayserilioğlu / Baba Gibi, Oğul Gibi

Kadir Kayserilioğlu

Baba Gibi, Oğul Gibi / Like A Father, Like A Son

Sanatçı, babasından haberlerde, kitaplarda, internette karşılaştığı ona kaygı veren, oğlunun da
bilgilenmesini istediği metinleri seçmesini ister. Kendisi de ona kaygı veren metinleri seçer ve
ikisi de bunları kağıtlarda toplar. Sonrasında, kağıtları değiştirirler ve sırayla sanatçının
seçtiklerini babası ona okur. Babanın seçtiklerini ise o, babasına...

Aile içi eğitim, uyarma ve disipline etme durumlarındaki rolleri tersine çevirmeyi denedikleri
bu seansta iki kuşak arasındaki mesafe iyice belirginleşir. Tarafların birbirine uyguladığı
disipline etme uğraşı, karşılıklı yansıtmaya dönüşür. Bu yansıtma esnasında (videoda)
görüldüğü üzere bir tarafta kaygı duyulan şeyler beden ve sağlık üzerinden giderken diğer
tarafta ataerkil kültür ve babalık kurumu daha kaygı vericidir. Bir taraf gerçekliğe ve rasyonaliteye
bağlılığını gösterip uyarıcı davranırken, diğer taraf akademik metinler vasıtasıyla eleştirel
bir pozisyon almaktadır. Yine, kadına şiddetin ve doğa katliamlarının ortak kaygı durumları
olduğu da videoda göze çarpmaktadır. Neticede ise bir taraf disipliner bir tavırla bedeni şekillendirmeye çalışırken diğer tarafın bu disipline edici davranışı değiştirmek istediği açıkça belli olmaktadır.

Bu karşıtlık günlük bir tartışma yöntemiyle değil, rolleri değiştirerek ve birbirine yansıtarak
ortaya konulmaya çalışılmıştır. Peki, bu yansıtma seansından çıkan sonuçlar neler olabilir?
Kuşakların kendi gerçekliklerine saplanıp kalmışlığı mı? Asla uzlaşmayacak olmaları mı?
Yoksa tüm rollerin tersine evrilebileceğinin bir örneği mi? İletişimin farklı yollarının mümkün
olduğu mu? Ataerkillik ve baba iktidarının eleştirisini bir gün sadece akademiden değil
babalardan da dinleyebileceğimizin bir göstergesi mi?