Cengiz Tekin
Çevreye Verdiğimiz Rahatsızlıktan Dolayı Özür Dileriz
Günümüz dünyasında birçok imajın veya hareketli görüntünün bazen amacı dışında kullanıldığına
sıklıkla şahit olunmaktadır. Bir fotoğraf sanatçısının uzun zaman emek verdiği bir konuyu, anlık bir
fotoğraf çekimiyle kendisine sanatçı demeyen biri tarafından internette görebiliyoruz. Ya da resmî
bir kurumun tanıtım videosu, dünyanın en büyük enstelasyonu olabiliyor. Her şeyin bu kadar
birbirine yakın olup kesiştiği bir yerde bunları görmemezlikten gelmeyi samimiyet dışı bulan
Tekin, tüm yaptığı işleri sergi bitince tekrar atölyesine kargolatmak yerine orada olup bitecek,
yıpranacak veya kamusal alanda gerçekleşebilecek riskleri alacak şekilde düşünmeye başlar.
Mardin sokaklarını -bir evden başka bir evin kapısına girecek şekilde- halılar ile kaplar.
‘Gökyüzündeki Duvarlar’ yerleştirmesinde ise galeriyi plaj kumu ile kaplar. Bu işlerin ortak noktası
sanat ile yaşam arasındaki net olmayan durumu ortadan kaldırmaktır. İşin kütlesel ve görsel değeri
dışında kavramsal çerçevesinin daha önemli olduğunu göstermenin bir yolu da işin başladığı yerde
bitebilmesidir. Bu minvalden yola çıkarak kurgulanan “Çevreye Verdiğimiz Rahatsızlıktan Dolayı
Özür Dileriz” adlı tabela, günümüzde birçok durumun, sorunun, siyasal olanın, karşı duranın, farklı
hissedenin, empati kurabilenin, ayrışanın, hassas olanın, marjinal duranın ve bu gibi mevzuları tek
söylem üzerine kuran herhangi bir temsilin, devletin ve mahallelinin önüne ironik bir karşı duruşun
yolu olarak görülebilir. Herkesin birbirinden rahatsız olduğu, empatinin giderek azaldığı, farklı olana
tahammülün kalmadığı bir duruma dikkat çekmek için önündeki tüm ekleri ve kelimeleri çıkararak
sadece insan odaklı olmayan, büyük harflerle yazılmış bir özür tabelasının bir yerden bir yere
taşınırken bile ne kadar çok fiziksel rahatsızlık verdiği gözlemlenebilecek. Herkesin önüne istediği
şeyi zihninde ekleyebileceği bir özür tabelasının aslında ne kadar etkili olabileceğini de gözler önüne
serilecektir.
sıklıkla şahit olunmaktadır. Bir fotoğraf sanatçısının uzun zaman emek verdiği bir konuyu, anlık bir
fotoğraf çekimiyle kendisine sanatçı demeyen biri tarafından internette görebiliyoruz. Ya da resmî
bir kurumun tanıtım videosu, dünyanın en büyük enstelasyonu olabiliyor. Her şeyin bu kadar
birbirine yakın olup kesiştiği bir yerde bunları görmemezlikten gelmeyi samimiyet dışı bulan
Tekin, tüm yaptığı işleri sergi bitince tekrar atölyesine kargolatmak yerine orada olup bitecek,
yıpranacak veya kamusal alanda gerçekleşebilecek riskleri alacak şekilde düşünmeye başlar.
Mardin sokaklarını -bir evden başka bir evin kapısına girecek şekilde- halılar ile kaplar.
‘Gökyüzündeki Duvarlar’ yerleştirmesinde ise galeriyi plaj kumu ile kaplar. Bu işlerin ortak noktası
sanat ile yaşam arasındaki net olmayan durumu ortadan kaldırmaktır. İşin kütlesel ve görsel değeri
dışında kavramsal çerçevesinin daha önemli olduğunu göstermenin bir yolu da işin başladığı yerde
bitebilmesidir. Bu minvalden yola çıkarak kurgulanan “Çevreye Verdiğimiz Rahatsızlıktan Dolayı
Özür Dileriz” adlı tabela, günümüzde birçok durumun, sorunun, siyasal olanın, karşı duranın, farklı
hissedenin, empati kurabilenin, ayrışanın, hassas olanın, marjinal duranın ve bu gibi mevzuları tek
söylem üzerine kuran herhangi bir temsilin, devletin ve mahallelinin önüne ironik bir karşı duruşun
yolu olarak görülebilir. Herkesin birbirinden rahatsız olduğu, empatinin giderek azaldığı, farklı olana
tahammülün kalmadığı bir duruma dikkat çekmek için önündeki tüm ekleri ve kelimeleri çıkararak
sadece insan odaklı olmayan, büyük harflerle yazılmış bir özür tabelasının bir yerden bir yere
taşınırken bile ne kadar çok fiziksel rahatsızlık verdiği gözlemlenebilecek. Herkesin önüne istediği
şeyi zihninde ekleyebileceği bir özür tabelasının aslında ne kadar etkili olabileceğini de gözler önüne
serilecektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder